Moving Targets is een nieuw reizend kunstenaarsinitiatief dat in de maand februari te gast is in de galerie van OT301 te Amsterdam. Het project Sitting Duck bestaat uit een aantal "Special Events" en een tentoonstelling. Zie
http://www.movingtargets.nl/
Friday February 29th at 7 – 10 pm: finissage party @ OT301 Gallery TALKSHOW hosted by Margaretha Louwers from Museum de Wieger Deurne LIVE MUSIC Blind Bob & the Grillplates SILENT AUCTION FINAL @ 21:00 u OT301 Gallery – Overtoom 301 – Amsterdam Free entrance http://www.movingtargets.nl/
http://www.kostanabanovic.com/
http://www.beikey.net/
http://www.karinbos.info/
http://www.pietsjankefokkema.nl/
http://www.henriettevanthoog.nl/
http://www.beikey.net/
http://home.planet.nl/~kroo0420/
http://www.sandrakruisbrink.nl/
http://www.arttrack.nl/LotMoorrees/
http://www.xs4all.nl/~ipasmans/
http://www.sudsandsoda.com/
http://www.erikwuthrich.nl/
http://www.ot301.nl/
http://www.htvnews.nl/
Design invitation card by Ron van der Wal
OT301 (winnaar Amsterdamprijs voor de Kunsten 2007) is een cultureel verzamelgebouw gevestigd in de voormalige filmacademie op de Overtoom 301 te Amsterdam. In de maand februari 2008 is Moving Targets er te gast.
Over het werk van de kunstenaars die deelnemen aan de Sitting Duck expositie:
Kostana Banovic presenteert de video OXUM en perforatie-tekeningen die zij tijdens een artist-in-residency in Brazilië gemaakt heeft. Het werk is gebaseerd op een offerceremonie en Candomble rituelen.
Op zaterdag 16 februari vanaf 16 uur vindt er een eenmalige filmvertoning van haar documentaire Ploha plaats in de bioscoopzaal van OT301 (2e verdieping).
Deze documentaire uit 2007 (duur 48 minuten) laat een reis zien die Kostana Banovic onderneemt met haar tienerdochter en zoon naar Sarajevo, haar geboorteplaats die zij jaren geleden verlaten heeft, maar waar haar kinderen geen band mee hebben.
Ploha is een persoonlijk filmessay over de vraag hoe de kinderen van ouders in diaspora denken over het verleden van hun ouders en hun identiteit. Daarbij komen in een sterk associatieve en niet strikt documentaire vorm de verschillende belevingswerelden van zowel de persoon in diaspora (regisseur) als de kinderen aan bod. Het is een studie over afstand: de afstand tussen moeder en haar geboortegrond (emotioneel en geografisch), de afstand in de tijd (herinneringen), en, vooral, de afstand tussen haar en haar kinderen, maar ook een poging die afstand voelbaar te maken en tegelijkertijd te overbruggen.
Norman Beierle laat schilderijen zien die meestal gebaseerd zijn op gevonden anonieme kiekjes van onbeduidende plekken. Zijn schilderijen zijn opgebouwd uit slechts enkele kleurtonen en de contouren zijn vaag, waardoor de kijker moeite moet doen om het beeld goed in zich op te nemen. Dit intensiveren van het kijken en het persoonlijk invullen van de missende details door de toeschouwer is wat Norman Beierle interesseert. 
Karin Bos neemt deel met een Slightly creepy camping site tekening en een recent schilderij uit de serie "A trip to the country side". De centrale figuur in het werk kijkt door een verrekijker naar iets wat voor de toeschouwer niet zichtbaar is.
Het meisje is gefocust op verre horizonten en zich niet bewust van haar nabije omgeving. Zij waant zich onbespied, is zelf de bespieder, maar wordt op haar beurt weer door de toeschouwer bekeken.
Pietsjanke Fokkema toont een aantal tekeningen waarin dolende ridders de hoofdrol spelen. Zij bezoeken jonkvrouwen in hun dromen en laten daar een waar slagveld achter. ‘Genadeloze sprookjes’, zo heeft Pietsjanke Fokkema haar werk eens omschreven. 
Gerrit-Jan van Ham maakt keramisch werk waarin humor een grote rol speelt.
Henriëtte van ’t Hoog presenteert een abstract ruimtelijk werk uit de serie Inner glow. Het werkt als een baken in de tentoonstelling dat licht lijkt te geven door de fluoriserende kleuren. Het merkwaardige perspectief leidt echter tot verwarring.
Op zaterdag 16 februari vanaf 16 uur worden er drie korte films die zij samen met Michael Wright heeft gemaakt vertoond in de bioscoopzaal van OT301 (2e verdieping).
Wright & Van ’t Hoog tonen de video Reflections (4 minuten, 2007) en de fotofilms China Mirrors (8 minuten, 2006) en Interiors (5 minuten, 2006).
Onder de naam Wright & Van ’t Hoog realiseren Henriëtte van ’t Hoog en Michael Wright installaties waarin foto- en videobeelden gepresenteerd worden in locatiespecifieke objecten.De Engelse fotograaf Michael Wright (Watford, 1955) fotografeert en filmt op zijn reizen met name mensen en de sporen van menselijke activiteit in een stedelijke context. Hem intrigeert de mogelijkheden die het medium bieden om relaties zichtbaar te maken die zonder de tussenkomst van de lens zich gedeeltelijk aan het oog onttrekken, zich ophouden onder de oppervlakte. Naast de registratie door een camera zijn het de selectie en ordening van het beeldmateriaal die uitnodigen tot opmerkzaamheid en reflectie.Henriëtte van ’t Hoog (Amsterdam, 1943) redigeert de foto’s en video’s van Wright tot ritmische beeldsequenties. Reflections, China Mirrors en Interiors zijn daar voorbeelden van. Ook ontwerpt Van ’t Hoog de architectonische kaders waarin deze beeldsequenties getoond worden tijdens exposities. De kijkkasten en kabinetten trekken de aandacht van de kijker naar de video’s en films. Ze zijn een voortzetting van haar individuele werk, dat de overgangen van twee- naar driedimensionaliteit onderzoekt en speelt met de perspectivische illusie die dat teweegbrengt.De installaties die zo ontstaan zijn, waren te zien in de Art & Design Gallery van de University of Herfordshire, Hatfield (2006) en RC de Ruimte te IJmuiden (2007). Tijdens Sitting Duck zijn Reflections, China Mirrors en Interiors voor het eerst te zien op groot formaat in de bioscoop.
Hester Keijser werkt veelal samen met Norman Beierle. In deze tentoonstelling laat zij zwart-wit foto’s uit de serie Urban Agriculture zien in een stoffen lijst geïnspireerd door Belgische rijstzakken.
Urban Agriculture is een serie foto’s van volkstuintjes, die gezien worden als aangename schuilplaats voor de drukke stedeling. De vaak licht chaotische tuintjes en bouwsels die zij tijdens het fotograferen tegenkwam bleken bedreigd te worden door Nederlandse regelzucht. Het volkstuinbestuur duldde geen onaangeharkte tuintjes en alles moest volgens een bepaald stramien geplant worden, waardoor ook dit restje ‘natuur’ geheel geurbaniseerd is. 
Ondine de Kroon laat recente linoleumsneden zien. Haar Zeeuws meisje kan als ironisch commentaar opgevat worden op onze zoektocht naar ‘De Nederlandse Identiteit’ in een werkelijkheid die telkens aan verandering onderhevig is. De voortschrijdende globalisering veroorzaakt een hang naar vroeger, toen men nog in klederdracht liep, en alles nog overzichtelijk was in dit land.
Zij hanteert hierbij de traditionele en bewerkelijke techniek van het linoleumsnijden waarbij elke kleur apart moet worden afgedrukt. Haar werkwijze kan welhaast als anachronisme opgevat worden in dit snelle digitale tijdperk.
Sandra Kruisbrink toont een aantal werken op papier, daarnaast toont ze foto’s die zij in Barcelona gemaakt heeft die als bron dienen voor haar tekeningen. Haar tekeningen geven de beschouwer een aangenaam gevoel van almacht door het toegepaste vogelperspectief. Het is alsof je boven delicate landschappen vliegt waarin allerlei kleine objecten en bouwsels krioelen. In de fragiele potloodlijnen zijn bomen te herkennen en er meanderen rivieren en wegen. Tegelijkertijd is het een onwerkelijk landschap, het is ‘vervormd’, waardoor het opgevat zou kunnen worden als een mentaal landschap waarin je ook verdwalen kunt. 
Lot Moorrees presenteert keramiek dat zij tijdens een artist-in-residency in Polen gemaakt heeft. Het ruimtelijke object is een assemblage van voorwerpen en transfers die zij daar in de porseleinfabriek vond. Het is humoristisch werk waarin zij speelt met de keramische traditie en dieren gebruikt als metafoor voor de mens om zo zijn eigenaardigheden bloot te leggen. 
Ingrid Pasmans toont een aantal werken uit haar Botanica serie waarin landkaarten gecombineerd worden met organische vormen van wit porselein. In het werk Find your North Star is de constellatie Orion met glazuurpotlood afgebeeld op een eenvoudige ovale vorm van porselein met een gat erin.
Het vormt een metafoor voor de menselijke zoektocht naar houvast en betekenis in het leven. 
Hinke Schreuders laat enkele nieuwe werken gemaakt van vilt zien, getiteld ‘(Portrait of the artist as a) Pin up’. De kleine werkjes tonen een naakte vrouw die verschillende wulpse houdingen aanneemt.
Deze ‘sitting ducks’ zijn letterlijk vastgepind en overgeleverd aan de blikken van de toeschouwer. De kunstenaar geeft zich bloot maar er blijft veel te raden over. Slechts de contouren zijn zichtbaar en enkele lijnen ‘getekend’ met wit draad bieden wat houvast. Hinke Schreuders verstaat de kunst van het verleiden door weglaten.
Erik Wuthrich presenteert recente sculpturen uit de serie Droppings. Het ruimtelijke werk bestaat uit organische vormen die doen denken aan boleten en elfenbankjes. De basisvorm ontstaat op organische wijze door het gebruik van polyurethaan en mallen waarin het materiaal langzaam stolt. Dit proces wordt door Erik Wuthrich deels gestuurd en deels laat hij het ontstaan. De huid wordt gevormd door een keramisch tegelmozaïek met een patroon ontleend aan de dierenwereld. Deze combinatie roept vervreemding op. Het is alsof er een tijger met een paddenstoel gekruist is, flora en fauna ineen, alsof een hedendaagse Linnaeus op een van zijn onderzoeksreizen een nieuwe soort heeft ontdekt.
Overzichtsfoto’s expositie
Opening party met DJ Gillette
Film screening event in de OT301 Cinema & after party in de galerie
Bob Schoo en Arttrack.nl - Network in Progress 